Υπάρχουν 6 λόγοι για τους οποίους ο Καλός Υπάλληλος δίνει Παραίτηση. Πως να το Αποφύγετε

Είναι συνηθισμένο να ακούς τη γκρίνια ενός Διευθυντή ότι έχει χάσει τον καλύτερο υπάλληλό του και δεν ξέρει πώς να αναπληρώσει το κενό. Πρέπει να γίνει κάτι πολύ κατανοητό, αν ένας υπάλληλος είναι τόσο καλός που μας ενθουσιάζει, μάλλον ενθουσιάζει και άλλους η ιδέα να τον έχουν στην εταιρεία τους! Αν ένας υπάλληλος είναι τόσο καλός στη δική μας ‘δούλεψη’, γιατί να θεωρούμε ότι είναι τόσο κακός στο να εκτιμήσει τα δικά του συμφέροντα, προσφορά και τις προοπτικές του;

Ας δούμε λοιπόν 6 πράγματα που κάνουμε για να ‘διώξουμε’ τους καλύτερους μας υπαλλήλους.

1. Υπερφόρτωση

Είναι φυσιολογικό όταν έχουμε να αναθέσουμε μια σημαντική δουλειά ο πρώτος που σκεφτόμαστε είναι ο καλύτερος μας υπάλληλος γνωρίζοντας ότι η δουλειά θα γίνει πιο αποτελεσματικά και χωρίς λάθη. Έρευνες του Stanford δείχνουν ότι μετά τις 50 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας η παραγωγικότητα πέφτει κατακόρυφα και σχεδόν εκμηδενίζεται μετά τις 55. Ας δούμε όμως κάτι πιο σημαντικό, πως νιώθει ο υπάλληλος όταν υπερφορτώνεται. Νιώθει να τιμωρείται που είναι τόσο καλός και αποτελεσματικός! Τέτοια συναισθήματα οδηγούν σε ‘λογικές’ αποφάσεις φυγής. Αν θα ‘υπερφορτώσουμε’ πρέπει να δώσουμε και αντίστοιχα κίνητρα αναβάθμισης θέσης, μισθολογικής αύξησης κτλ. Αλλιώς θα φύγει με προορισμό κάπου που θα πάρει αυτά που πραγματικά αξίζει (ή που νομίζει ότι αξίζει-το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, θα φύγει).

2. Αναγνώριση

Ξεχνάμε το πόσο σημαντικό μπορεί να είναι να κτυπήσουμε τον υπάλληλο στο ώμο και να του πούμε πόσο σημαντικός είναι για εμάς. Φοβόμαστε ότι αν το κάνουμε θα ‘μας κοστίσει’ και ίσως είναι και αλήθεια. Το κόστος μπορεί να πάρει πολλές μορφές ακόμα και μη-οικονομικές. Πρέπει να βρούμε ποιες είναι οι ανάγκες αναγνώρισης του υπαλλήλου. Για κάποιους είναι ο μισθός, για κάποιους η δημόσια αναγνώρισή, η στήριξη κάποιων ευαισθησιών τους και δράσης τους εκτός εργασίας όπως η φιλανθρωπία, αθλητισμός κτλ.

3. Προσωπικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο

Περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους που εγκαταλείπουν την εργασία τους είναι επειδή δεν τους ένωνε τίποτε ανθρώπινο με το Διευθυντή. Δεν είναι λογικό να είσαι με κάποιον για 8 ώρες τη μέρα και να μην έχει εκδηλωθεί προσωπική σχέση και ενδιαφέρον. Πρέπει να χαρούμε με τις επιτυχίες του υπαλλήλου, όχι μόνο τις εταιρικές, αλλά και τις προσωπικές. Να συμπαρασταθούμε στις προσωπικές ανησυχίες του, να τον βοηθήσουμε να επιλύσει κάποιο πρόβλημα που έχει και να ενδιαφερθούμε για ότι αγαπά με ιδιαίτερο πάθος όπως οι επιτυχίες των παιδιών του, η συλλογή του με δίσκους βυνιλίου και η χαρά του για τη νίκη της αγαπημένης του ομάδας.

Δείτε Εδώ Τα Δημοφιλέστερα Σεμινάρια Ανθρώπινου Δυναμικού 

4. Μη τήρηση υποσχέσεων

Όταν το αφεντικό δίνει υποσχέσεις πρέπει να τις τηρεί. Αν δεν το κάνει χάνει την αξιοπιστία στα μάτια του υπαλλήλου του και πάνε στο κάλαθο των αχρήστων τα δύο πιο σημαντικά χαρακτηριστικά ενός εργοδότη και ηγέτη, η αξιοπιστία και η εντιμότητα. Η μη-τήρηση υποσχέσεων οδηγεί σχεδόν και από μόνη της στη πόρτα εξόδου, πόσο μάλλον όταν συνυπάρχει και με άλλα αρνητικά στοιχεία. Στο κάτω-κάτω όταν το αφεντικό δεν είναι συνεπής με τις υποσχέσεις του, γιατί να είναι ο υπάλληλος; 

5. Αποτυχία στην εξέλιξη και ανάπτυξη του εργαζόμενου.

Εκ φύσεως ο άνθρωπος θέλει να εξελίσσεται. Αν λοιπόν του το στερήσουμε θα τιμωρηθούμε από την ίδια τη φύση!! Πρέπει να αφουγκραζόμαστε τις εξελικτικές ανάγκες του εργαζομένου, ακόμα και να τις προλαβαίνουμε για να παίρνουμε και τους ‘πόντους’ της πρωτοβουλίας. Μελέτα και συζήτα με τον εργαζόμενό σου για ένα σεμινάριο που θα τον εξελίξει και θα τον αναβαθμίσει και που ίσως του δίνει και μέρος της αναγνώρισης που επιζητά. Και επιπρόσθετα δώσε του τον εταιρικό χρόνο να το κάνει. Ο φόβος ότι ‘θα τον εκπαιδεύσω εις βάρος του χρόνου της εταιρείας και μετά θα φύγει’ είναι αναχρονιστικός και άκυρος. Όπως έχει πει ο τεράστιος Richard Branson της Virgin, ‘Train people well enough so they can leave, treat them well enough so they do not want to’.

6. Περιορισμός της Δημιουργικότητας 

Συνήθως οι ταλαντούχοι και καλοί εργαζόμενοι έχουν τη τάση να θέλουν να βελτιώσουν οτιδήποτε πέφτει στα χέρια τους. Αν φοβηθούμε ότι θα μειωθεί η παραγωγικότητα και θα αλλάξει το καλό και βολικό περιβάλλον τότε πιθανότατα θα χάσουμε κάποιες ευκαιρίες ή ο ταλαντούχος μας υπάλληλος θα προσπαθήσει να βρει δουλειά με περισσότερες προκλήσεις και δημιουργικότητα.

Συμπέρασμα

Όσο πιο ταλαντούχος και καλός είναι ένας υπάλληλος τόσο περισσότερες και διαφορετικές είναι οι ευκαιρίες που του προσφέρει η αγορά εργασίας. Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για το πώς χειριζόμαστε τους καλούς μας υπαλλήλους. Πρέπει να μπούμε στα δικά τους παπούτσια και να αποκρυπτογραφήσουμε τι είναι αυτά που χρειάζεται για να μας δώσει τα μέγιστα αλλά και να μείνει πιστός σε ένα εργοδότη που τον νιώθει, τον στηρίζει, του δίνει ευκαιρίες και νοιάζεται πραγματικά για αυτόν.