Οι Μισές Παραλίες της Γης θα Χαθούν μέχρι το τέλος του Αιώνα λένε Ειδικοί

Μια ανησυχητική εικόνα για το μέλλον των ακτών παγκοσμίως αποτυπώνουν νέες επιστημονικές μελέτες, που προειδοποιούν ότι έως το τέλος του αιώνα οι μισές παραλίες του πλανήτη ενδέχεται να έχουν εξαφανιστεί. Η προειδοποίηση έρχεται από τον διεθνούς φήμης Ουρουγουανό θαλάσσιο επιστήμονα Ομάρ Ντεφέο, ο οποίος υπογραμμίζει ότι η κλιματική αλλαγή σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη αστικοποίηση των παραθαλάσσιων περιοχών δημιουργούν μια «τέλεια καταιγίδα» για τα παράκτια οικοσυστήματα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου UdelaR της Ουρουγουάης, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας πιέζει τις ακτές από τη μία πλευρά, ενώ η ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η δόμηση και οι παρεμβάσεις πάνω στην άμμο, περιορίζουν τον φυσικό χώρο υποχώρησης των παραλιών από την άλλη. Το αποτέλεσμα είναι μια διαδικασία «σύνθλιψης», η οποία επιταχύνει τη διάβρωση και απειλεί τόσο τα οικοσυστήματα όσο και τις ανθρώπινες κοινότητες που εξαρτώνται από αυτά.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ESG

Οι Τρεις Ζώνες που Συνθέτουν το Παράκτιο Σύστημα

Ο Ντεφέο εξηγεί ότι κάθε παραθαλάσσιο περιβάλλον αποτελείται από τρεις στενά αλληλένδετες ζώνες:

• Τους αμμόλοφους, που λειτουργούν ως φυσικά φράγματα απέναντι στις καταιγίδες.

• Την παραλία, όπου η άμπωτη και η πλημμυρίδα εναλλάσσονται μεταφέροντας άμμο.

• Τη βυθισμένη ζώνη, από το χαμηλότερο σημείο της παλίρροιας έως το σημείο θραύσης των κυμάτων.

Αυτές οι ζώνες βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση, δημιουργώντας μια κυκλική ανταλλαγή ιζημάτων. Όταν όμως οι αμμόλοφοι καταστρέφονται λόγω δόμησης, η φυσική προστασία χάνεται. «Σε μια δυνατή καταιγίδα, η έλλειψη αμμόλοφων μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην καταστροφή κατοικιών που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα», προειδοποιεί ο επιστήμονας.

Η Ανθρώπινη Παρουσία Επιβαρύνει την Κατάσταση

Μελέτη που πραγματοποίησε η ομάδα του Ντεφέο σε συνεργασία με Βραζιλιάνους ερευνητές στη βόρεια ακτή του Σάο Πάολο κατέγραψε εννέα δεκάδες σημεία κατά μήκος τριάντα παραλιών. Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά:

• Ο αριθμός των επισκεπτών αποτελεί τον ισχυρότερο παράγοντα υποβάθμισης της βιοποικιλότητας, ακόμη ισχυρότερο από την αστικοποίηση.
• Η υπερβολική ανθρώπινη δραστηριότητα οδηγεί σε μείωση των ειδών και της βιομάζας, με την πιο απότομη πτώση να εμφανίζεται στη βυθισμένη ζώνη.
• Η δόμηση πάνω στην άμμο και ο μηχανικός καθαρισμός της παραλίας μειώνουν ακόμη περισσότερο το οικολογικό αποτύπωμα των ακτών.

Παρά τη μείωση των ειδών, οι μελέτες δείχνουν ότι η συνολική αφθονία οργανισμών αυξάνεται κοντά σε αστικές περιοχές – όχι όμως ως θετικό σημάδι, αλλά ως αποτέλεσμα της εξάπλωσης ευκαιριακών ειδών που ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα με επιπλέον οργανική ύλη προερχόμενη από ανθρώπινες δραστηριότητες.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Παγκόσμιο Φαινόμενο η Διάβρωση

Σε μια δεύτερη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Frontiers in Marine Science, ο Ντεφέο και ομάδα ερευνητών από τη Βραζιλία ανέλυσαν 315 παραλίες διεθνώς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 20% των ακτών αντιμετωπίζει πλέον ακραία ή σοβαρή διάβρωση.

Η έρευνα δείχνει ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες εντείνουν το πρόβλημα, ιδίως στις «ανακλαστικές» παραλίες – παράκτιες περιοχές όπου τα κύματα χάνονται απότομα πάνω σε απότομες κλίσεις της ακτής, αλλά και σε ενδιάμεσες ζώνες με μικτά χαρακτηριστικά. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, οι αλλαγές στους ανέμους και η μεταβολή των κυματικών προτύπων επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Η Ανάγκη για Διεθνή Συνεργασία

Ο Ντεφέο τονίζει ότι το πρόβλημα δεν γνωρίζει σύνορα, ειδικά στη Νότια Αμερική, όπου η Ουρουγουάη, η Βραζιλία και η Αργεντινή μοιράζονται μεγάλο μέρος των παράκτιων οικοσυστημάτων τους. «Η απώλεια των παραλιών δεν είναι απλώς περιβαλλοντική κρίση. Είναι ζήτημα διατροφικής ασφάλειας, οικονομίας, τουρισμού και προστασίας των παράκτιων πόλεων», σημειώνει, καλώντας σε στενή συνεργασία μεταξύ των χωρών.

Καθώς οι πιέσεις της κλιματικής αλλαγής εντείνονται και η ανθρώπινη παρουσία σε παράκτιες περιοχές αυξάνεται, το μέλλον των παραλιών φαίνεται πιο αβέβαιο από ποτέ. Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: χωρίς άμεση δράση, μέχρι το 2100 ο κόσμος μπορεί να έχει χάσει τις μισές από τις παραλίες που γνωρίζει σήμερα.