Πώς τα Στερεότυπα Στιγματίζουν τα Άτομα με Αναπηρία στις Επαγγελματικές Διαπραγματεύσεις

Στον σύγχρονο εργασιακό κόσμο, η ποικιλομορφία και η ενσωμάτωση έχουν αναχθεί σε στρατηγικές προτεραιότητες για πολλές επιχειρήσεις. Ωστόσο, πίσω από τις δηλώσεις προθέσεων και τις πολιτικές ισότητας, παραμένει μια διαχρονική αλήθεια: τα άτομα με αναπηρία, και ειδικά οι γυναίκες με αόρατες αναπηρίες, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν στίγμα και προκατάληψη — ιδιαίτερα όταν καλούνται να διαχειριστούν καταστάσεις υψηλής πίεσης, όπως οι επαγγελματικές διαπραγματεύσεις.

Το Στερεότυπο του «Ισχυρού Διαπραγματευτή»

Η εικόνα του επιτυχημένου διαπραγματευτή παραδοσιακά συνδέεται με χαρακτηριστικά όπως η αυτοπεποίθηση, η αποφασιστικότητα και ο πλήρης έλεγχος της κατάστασης. Δυστυχώς, αυτά τα χαρακτηριστικά σπάνια αποδίδονται αυτόματα στα άτομα με αναπηρία, και ακόμη λιγότερο στις γυναίκες με ψυχικές ή νευρολογικές διαταραχές, οι οποίες κατατάσσονται στις λεγόμενες «αόρατες αναπηρίες».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Πειραματική Μελέτη: Ίδια Συμπεριφορά, Διαφορετική Αντίληψη

Μια πρωτοποριακή έρευνα σε συνεργασία με το Rutgers Center for Women in Business ανέδειξε τη σκληρή πραγματικότητα: ακόμα και όταν άτομα με αναπηρία επιδεικνύουν ακριβώς τις ίδιες ικανότητες και συμπεριφορές με τους υπόλοιπους, κρίνονται συχνά με διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Η μελέτη, που βασίστηκε σε προσομοιώσεις διαπραγμάτευσης, απέδειξε ότι οι συμμετέχοντες αξιολογούσαν θετικότερα έναν άνδρα σε αναπηρικό αμαξίδιο απ’ ό,τι μια γυναίκα στην ίδια θέση – παρότι και οι δύο υιοθετούσαν τις ίδιες στρατηγικές.

Επιπλέον, τα άτομα με ψυχικές αναπηρίες όπως η διπολική διαταραχή τιμωρούνταν με χαμηλότερες αξιολογήσεις για την ηθική και την ικανότητά τους, ειδικά όταν επρόκειτο για γυναίκες. Η ίδια συμπεριφορά – είτε αφορούσε ειλικρίνεια είτε στρατηγική παραπλάνηση – ερμηνευόταν διαφορετικά, με τους συμμετέχοντες να επιδεικνύουν μεγαλύτερη κατανόηση ή ακόμα και θαυμασμό για άνδρες, και δυσπιστία ή χλεύη για γυναίκες.

Το Βάρος της Διπλής Προκατάληψης

Η έρευνα ανέδειξε ότι η διασταύρωση φύλου και τύπου αναπηρίας δημιουργεί ένα φαινόμενο "διπλής τιμωρίας". Οι γυναίκες με αόρατες αναπηρίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν το ισχυρότερο στίγμα, καθώς παγιδεύονται ανάμεσα στα στερεότυπα που σχετίζονται τόσο με το φύλο όσο και με τη διάγνωσή τους. Ακόμα και επιτυχημένα αποτελέσματα διαπραγμάτευσης δεν ήταν αρκετά για να άρουν την αρνητική προκατάληψη των συμμετεχόντων, που χαρακτήριζαν τη γυναίκα με διπολική διαταραχή με λέξεις όπως «ανίκανη», «περίεργη» ή και «βλάκας».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ (HR)

Τι Μπορούν να Κάνουν οι Οργανισμοί

Η απλή αναγνώριση της ύπαρξης προκατάληψης δεν αρκεί. Οι εργοδότες οφείλουν να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις:

1. Βαθύτερη εκπαίδευση για την προκατάληψη: Οι περιστασιακές εκπαιδεύσεις δεν αλλάζουν στάσεις. Απαιτούνται βιωματικές, συνεχείς και εξειδικευμένες δράσεις που δίνουν χώρο για ενσυναίσθηση και ουσιαστική μάθηση.
2. Αναθεώρηση των συστημάτων αξιολόγησης: Ο ορισμός ξεκάθαρων στόχων και κριτηρίων πριν την εργασία μειώνει τις αυθαίρετες κρίσεις. Αξιολογήσεις βασισμένες σε αποτελέσματα και όχι σε υποκειμενικές εντυπώσεις συμβάλλουν στην αντικειμενικότητα.
3. Ορατότητα και υποστήριξη: Η παρουσία ατόμων με αναπηρία σε θέσεις ηγεσίας λειτουργεί όχι μόνο συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά, ενισχύοντας την κουλτούρα συμπερίληψης και τη διαμόρφωση πολιτικής με βιωματική κατανόηση.
4. Διαρκής αποτίμηση των πρακτικών: Η διατήρηση και εξέλιξη της συμπερίληψης απαιτεί μέτρηση: ποσοστά πρόσληψης, προαγωγών, αποχωρήσεων, εκπροσώπησης. Εργαλεία όπως το “Disability Inclusion Blueprint” μπορούν να καθοδηγήσουν τις προσπάθειες.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Από Συμπερίληψη σε Απόδοση

Η ένταξη των ατόμων με αναπηρία δεν είναι φιλανθρωπία – είναι έξυπνη διοίκηση. Οι οργανισμοί που επενδύουν στη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία επωφελούνται από αυξημένη δέσμευση, μειωμένη αποχώρηση και ενίσχυση της φήμης τους. Σε έναν κόσμο που απαιτεί συνεργασία, καινοτομία και κοινωνική υπευθυνότητα, κανένα ταλέντο δεν πρέπει να παραμένει στο περιθώριο λόγω προκαταλήψεων.

Ίσως είναι ώρα να επανεξετάσουμε τι θεωρούμε «ικανότητα» και να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε την αξία πέρα από τα στερεότυπα.