Μήπως Τιμωρείτε τους Καλύτερους σας Υπαλλήλους;

Η ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και την προσωπική ζωή παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του σύγχρονου επαγγελματικού κόσμου. Παρόλο που οι εταιρείες επενδύουν όλο και περισσότερο σε προγράμματα ευεξίας και προωθούν τη σημασία της αποσύνδεσης, η πραγματικότητα δείχνει ότι οι εργαζόμενοι που τολμούν να «πατήσουν pause» συχνά πληρώνουν το τίμημα.

Στην πράξη, πολλοί οργανισμοί δηλώνουν ότι στηρίζουν την ισορροπία, αλλά ανταμείβουν περισσότερο όσους δείχνουν «πάντα διαθέσιμοι». Το αποτέλεσμα είναι ένα επικίνδυνο παράδοξο: ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η ξεκούραση αυξάνει την απόδοση, εξακολουθούμε να προωθούμε —συνειδητά ή ασυνείδητα— μια κουλτούρα υπερκόπωσης.

Το αόρατο τίμημα της διαθεσιμότητας

Οι εργοδότες συχνά θεωρούν την αφοσίωση ταυτόσημη με τη συνεχή παρουσία. Ο εργαζόμενος που απαντά στα emails στις 11 το βράδυ ή δεν παίρνει ποτέ άδεια χαρακτηρίζεται «παραγωγικός» ή «αφοσιωμένος». Αντίθετα, εκείνος που βάζει όρια και αποσυνδέεται μετά το ωράριο συχνά αντιμετωπίζεται ως λιγότερο φιλόδοξος, ακόμη κι αν επιτυγχάνει υψηλότερα αποτελέσματα.

Η αντίληψη αυτή όμως είναι στρεβλή. Μελέτες δείχνουν ότι όσοι καταφέρνουν να διακόπτουν πλήρως την επαφή με τη δουλειά κατά τη διάρκεια της ημέρας ή των διακοπών επιστρέφουν με περισσότερη ενέργεια, καθαρότερο μυαλό και αυξημένη δημιουργικότητα. Η συνεχής διαθεσιμότητα, αντίθετα, εξαντλεί τις γνωστικές δεξιότητες και αυξάνει τον κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ MANAGEMENT & LEADERSHIP

Το παράδοξο της “εργασιακής ευεξίας”

Αυτό που αποκαλείται «ευεξία στον χώρο εργασίας» έχει γίνει κεντρικό σύνθημα στις επιχειρήσεις. Όμως, όσο οι οργανισμοί συνεχίζουν να επιβραβεύουν όσους εργάζονται ακατάπαυστα, οι πολιτικές ευεξίας καταλήγουν κενό γράμμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί μάνατζερ δηλώνουν πως πιστεύουν στη σημασία της ξεκούρασης, αλλά όταν έρθει η ώρα των αξιολογήσεων ή των προαγωγών, επιλέγουν εκείνους που δείχνουν «πιο πρόθυμοι να θυσιαστούν».

Η στάση αυτή υπονομεύει τη βιωσιμότητα των ίδιων των οργανισμών. Δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο όπου οι πιο ικανοί, για να αποδείξουν τη δέσμευσή τους, παραμελούν την υγεία τους, οδηγούνται σε εξάντληση και τελικά μειώνεται η απόδοσή τους.

Πώς μπορούν οι ηγέτες να αλλάξουν την κουλτούρα

Η αλλαγή ξεκινά από την κορυφή. Οι ηγέτες πρέπει πρώτα να επανεξετάσουν τις δικές τους συμπεριφορές: στέλνουν emails εκτός ωραρίου; Ανταμείβουν εκείνους που δουλεύουν πέρα από το όριο; Το παράδειγμά τους καθορίζει το τι θεωρείται «αποδεκτή» συμπεριφορά στην ομάδα.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ (HR)

Μερικά πρακτικά βήματα μπορούν να κάνουν τη διαφορά:

• Διαχωρισμός απόδοσης και παρουσίας. Η απόδοση πρέπει να μετριέται με βάση τα αποτελέσματα, όχι τις ώρες online.
• Ενεργητική αποθάρρυνση υπερεργασίας. Οι μάνατζερ να αποφεύγουν να επικοινωνούν με την ομάδα εκτός ωραρίου, εκτός αν υπάρχει επείγουσα ανάγκη.
• Καθιέρωση πολιτικών αποσύνδεσης. Η επίσημη απαγόρευση email ή μηνυμάτων το Σαββατοκύριακο ή μετά από μια συγκεκριμένη ώρα δημιουργεί νέα, υγιή πρότυπα.
• Εκπαίδευση ηγετών και στελεχών. Οι προκαταλήψεις που συνδέουν τη διαθεσιμότητα με την αφοσίωση λειτουργούν ασυνείδητα· χρειάζεται εκπαίδευση για να αναγνωρίζονται και να εξαλείφονται.

Η αληθινή δέσμευση δεν σημαίνει εξάντληση

Η πραγματική αφοσίωση δεν αποδεικνύεται με εξουθένωση, αλλά με συνέπεια, δημιουργικότητα και ισορροπία. Οι εργαζόμενοι που ξέρουν πότε να αποσυνδεθούν είναι συχνά εκείνοι που επιστρέφουν με καθαρό μυαλό, πιο αποδοτικοί και περισσότερο συνδεδεμένοι με τους στόχους τους.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ SOFT SKILLS

Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία έχει σβήσει τα όρια μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, οι εταιρείες που θα ξεχωρίσουν θα είναι εκείνες που θα επιβραβεύουν την ανθρώπινη ανθεκτικότητα, όχι την υπερκόπωση.

Η επόμενη γενιά ηγετών πρέπει να ξαναγράψει τον ορισμό της δέσμευσης: δεν είναι αυτός που μένει περισσότερο στο γραφείο, αλλά αυτός που ξέρει πότε να αποχωρεί — για να επιστρέψει πιο δυνατός.