'Follow your Passion' και Πότε είναι η Στιγμή να το Εγκαταλείψεις

Σε μια κοινωνία που επιμένει να μας ενθαρρύνει να "ακολουθήσουμε το πάθος μας", η ιδέα της εγκατάλειψης μιας καριέρας που μας ενέπνευσε κάποτε φαντάζει σχεδόν προδοσία. Οι ομιλίες αποφοίτησης, τα βιβλία επαγγελματικής ανάπτυξης και τα viral quotes στα social media μας υπενθυμίζουν ασταμάτητα ότι πρέπει να επιμείνουμε, να προσπαθούμε, να μην τα παρατάμε. Όμως η πραγματικότητα της επαγγελματικής ζωής είναι πιο σύνθετη — και πολλές φορές πιο απαιτητική από το ρομαντικό αφήγημα του "follow your passion".

Το πάθος δεν είναι παντοτινό

Η έννοια του επαγγελματικού πάθους εξελίσσεται. Αυτό που κάποτε μας ενθουσίαζε, μπορεί με την πάροδο του χρόνου να μας περιορίζει, να μην μας εκφράζει ή να συγκρούεται με τις νέες μας αξίες και ανάγκες. Δεν είναι ασυνήθιστο άνθρωποι που εργάστηκαν με ζήλο σε έναν τομέα επί δεκαετίες να νιώσουν σταδιακά αποξενωμένοι από αυτόν. Και όμως, πολλοί διστάζουν να αποχωρήσουν όχι επειδή δεν το επιθυμούν, αλλά επειδή φοβούνται την κοινωνική κρίση — την ετικέτα του "αποτυχημένου", του "δειλού", του "ασυνεπούς".

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ (HR)

Η ψευδαίσθηση της αρνητικής κρίσης

Έρευνες δείχνουν ότι όσοι σκέφτονται να εγκαταλείψουν μια καριέρα πάθους υπερεκτιμούν το πόσο αυστηρά θα τους κρίνει το περιβάλλον τους. Αντίθετα, εξωτερικοί παρατηρητές συνήθως εκτιμούν θετικά την απόφαση ως γενναία και αυθεντική. Βλέπουν την αλλαγή όχι ως εγκατάλειψη, αλλά ως αναπροσανατολισμό προς κάτι που ταιριάζει καλύτερα στο ποιοι είμαστε σήμερα.

Η διαφορά αυτή στην αντίληψη είναι κρίσιμη. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι βιώνουν έντονα συναισθήματα ενοχής, αποτυχίας ή ντροπής όταν σκέφτονται να εγκαταλείψουν την πρώτη τους επαγγελματική αγάπη. Αυτή η συναισθηματική επιβάρυνση τούς εμποδίζει να κάνουν το βήμα, ακόμη και όταν αναγνωρίζουν ότι έχουν φτάσει σε αδιέξοδο.

Η σιωπή ως μηχανισμός άμυνας

Σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η υγεία ή η έρευνα, όπου το πάθος θεωρείται συστατικό της ταυτότητας, πολλοί εργαζόμενοι αποφεύγουν ακόμη και να εκφράσουν προβληματισμούς ή κριτική. Ο φόβος ότι θα φανεί πως "δεν αντέχουν" ή ότι "δεν αγαπούν πια αυτό που κάνουν" τους οδηγεί σε σιωπή και εσωστρέφεια. Αυτό το φαινόμενο δεν αφορά μόνο την ατομική ψυχολογία αλλά και την κουλτούρα των οργανισμών που υπερτιμούν τη συνέπεια και υποτιμούν την αναζήτηση.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ MARKETING, ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΠΕΛΑΤΩΝ

Προς μια νέα αφήγηση καριέρας

Αντί να θεωρούμε την αλλαγή επαγγελματικής πορείας ως αποτυχία, μπορούμε να τη δούμε ως φυσική εξέλιξη. Η ζωή αλλάζει, οι προτεραιότητες μεταβάλλονται, και αυτό που μας ενέπνεε στα 25 μπορεί να μην μας γεμίζει στα 45. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι η καριέρα δεν είναι γραμμική πορεία αλλά μια διαδρομή με στάσεις, παρακάμψεις και επαναπροσδιορισμούς.

Οι άνθρωποι ανθίζουν όταν βλέπουν την επαγγελματική τους πορεία ως ταξίδι εξερεύνησης και όχι ως αποστολή με μία μόνο κατεύθυνση. Το να αλλάζεις πορεία δεν σημαίνει ότι απαρνείσαι το παρελθόν σου — σημαίνει ότι επιλέγεις να ζήσεις με περισσότερη αυθεντικότητα.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑΣΗ

Τι μπορούμε να κάνουμε

Αν βρίσκεσαι σε μια τέτοια φάση, αναρωτήσου: Μένω επειδή το θέλω ή επειδή φοβάμαι τι θα πουν οι άλλοι; Η ειλικρινής απάντηση μπορεί να αποκαλύψει εάν έχει έρθει η στιγμή για το επόμενο βήμα. Και αν νιώθεις ενοχές, θυμήσου: οι περισσότεροι δεν θα σε δουν ως αποτυχημένο. Αντίθετα, θα σε δουν ως κάποιον που τολμά να ζήσει με βάση το ποιος είναι σήμερα – και όχι το ποιος νόμιζε ότι θα γίνει πριν χρόνια.